اثربخشی آموزش گروهی مؤلفه های شناخت و عمل به وظایف دینی بر ارتقاء شادی

مقدمه: شادی از جمله هیجان های مؤثر در سلامت روان می باشد که توجه مستمر و تلاش در جهت ارتقای آن مورد اهمیت است. بدین منظور در سال های گذشته، برخی از روان شناسان شادی و پژوهشگران کوشیده اند روش هایی برای افزایش میزان شادی در افراد ارایه دهند. از جمله این روش ها می توان به آموزش های دینی و معنوی اشاره کرد. از این رو هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی مؤلفه های شناخت و عمل به وظایف دینی بر میزان شادی دانشجویان بود. روش: در این پژوهش نیمه تجربی، 40 نفر از دانشجویان مؤسسه عالی المهدی اصفهان در سال تحصیلی 1392-1391 به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایش 8 جلسه آموزش مؤلفه های شناخت و عمل به وظایف دینی دریافت کرد و گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکرد. قبل از مداخله و هشت هفته بعد از اتمام مداخله هر دو گروه پرسشنامه شادکامی آکسفورد را تکمیل کردند. میزان اعتبار این پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 90/0 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss v.18 استفاده شد. یافته ها: در این پژوهش دو گروه آزمایش و شاهد از نظر مشخصات دموگرافیکی همگن بودند (002/0=p). میانگین سنی شرکت کننده ها (84/1±)52/21 بود. مقایسه میانگین نمرات پس آزمون شادی در گروه های مورد مطالعه و تحلیل کوواریانس نمرات آزمون شادی نشان داد بین گروه آزمایش و شاهد تفاوت معناداری وجود دارد (002/0=p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش مؤلفه های شناخت و عمل به وظایف دینی بر شادی دانشجویان مؤثر بوده است. لذا نقش آموزش مؤلفه های شناخت و عمل به وظایف دینی جهت ارتقای شادی دانشجویان باید مدنظر قرار گرفته شود.